De Indiase politie dacht een graantje mee te kunnen pikken en hield de valse aanklacht en het verzoek van de indiener om deze valse aanklacht op het politiebureau te "schikken" niet tegen. Als Peter de Bruijn zou ingaan op de "schikking" dan zou hij snel naar huis kunnen. Ook op het politiebureau weigerde Peter de Bruijn zich over te geven aan afpersing en intimidatie en zo belandde hij 20 dagen in een Indiase cel met moordenaars, verkrachters, oplichters, terroristen en pedofielen. Nadat hij op borgtocht vrijkwam kreeg hij landarrest. Hij mocht niet meer werken, geen woonruimte huren, had geen officiële verblijfsstatus en mocht zolang het "onderzoek" duurde India niet verlaten. Een onderzoek kwam er nooit en er was niemand die Peter echt kon helpen. Om de arrestatie van Peter de Bruijn te "rechtvaardigen" werden door de Indiase politie diverse geschreven getuigenverklaringen vervalst. Een jaar later onder ede gaven alle betrokken getuigen aan nooit een verklaring te hebben afgelegd en de aantijgingen niet te ondersteunen. Dat weerhield de bureaucratische stroperige machine van juridisch terrorisme niet om te stoppen en het was wachten op sepot van de zaak. Tot die tijd zat Peter de Bruijn gevangen in India. Tijdens de langlopende procedures werd op 7 oktober 2015 door de Indiase rechtbank officieel vastgesteld dat de verklaringen van de afperser over de vermeende verbroken huwelijksbelofte tegenstrijdig, gelogen en niet correct waren. Op verzoek van de openbaar aanklager werd de afperser "hostile" verklaard door de indiase rechtbank. Inhoudelijk was de zaak daarmee over, maar pas na 2,5 jaar landarrest, op 4 maart 2017, kon Peter de Bruijn India verlaten.